Wiadomo, każdy rodzic powinien utrzymywać swoje dziecko, aż nie osiągnie ono samodzielności finansowej. Problem jednak pojawia się, kiedy zastanawiamy się, jaki wiek na to jest odpowiedni. W końcu nasza pociecha może spokojnie uczyć się do trzydziestego roku życia, ale niekoniecznie jest to wiek, w którym rodzice ciągłe powinni płacić za swoje dziecko. Czasami musimy zadziałać, żeby samodzielnie przeciąć pępowinę.
Kiedy dziecko wychodzi na swoje
Kiedy dziecko decyduje się wynieść do swojego mieszkania, rodzic może oczekiwać, że nie będzie musiał go utrzymywać. W końcu takiej decyzji nie podejmuje się bez odpowiedniego zaplecza. Nie oznacza to, że powinniśmy wtedy przestać zupełnie pomagać naszemu dziecku, ale na pewno nie musimy wysyłać mu swoich pieniędzy. Wychodząc na swoje, nasza pociecha musi się nauczyć, ile będzie ją kosztowało samodzielne życie. Dokładnie się do jej drobnych wydatków albo wręcz opłacanie mieszkania nie tylko nie zmusi jej do zarabiania na siebie, ale przyzwyczai do ciągle spływającego wsparcia.
Kiedy chcemy zachęcić je do wzięcia się za siebie
Ale przecież dziecko nie zawsze samo z siebie wychodzi na swoje. Czasami długo po zakończeniu szkoły średniej siedzi u nas w domu, nie zarabia i nie dokłada się do utrzymania. W takim wypadku rodzice mogą słusznie się zdenerwować. W końcu chcemy, żeby nasze dziecko się usamodzielniło i nie było już dla nas ciężarem finansowym. W taki wypadku warto działać powoli i strategicznie. Przestańmy płacić za przyjemności dziecka i wymuśmy na nim w ten sposób, aby poszło do pracy. Kiedy zacznie mieć swoje przychody, namówmy go na oszczędności, a kiedy będzie miało ich już sporo, zaproponujmy wyprowadzkę.
Kiedy nie mamy już takich możliwości finansowych
Nie zawsze możemy zarobić tyle samo, szczególnie jeśli się starzejemy. Im bardziej zmęczeni życiem jesteśmy, tym mniejsze możliwości mamy i tym mniej energii inwestujemy w zarabianie. Może się zdarzyć, że nie będziemy już w stanie utrzymywać naszego dorosłego dziecko. Wtedy musimy podjąć decyzję i powiadomić o nim naszą pociechę. Być może będzie musiała pójść do pracy i samodzielnie na siebie zarobić albo zacząć dokładać się do naszego domu. W przeciwnym razie utrzymywanie jej stanie się dla nas niekorzystne i może nas pogrążyć. A dziecko powinno po osiągnięciu dorosłości zrozumieć taki stan rzeczy.
